intro; yatağımdan nefret ediyorum, hepsinden odamdan nefret ediyorum evimden nefret ediyorum apartmanımdan nefret ediyorum sokağımdan nefret ediyorum, hepinizden ne biliym işte yaşadığım semtten nefret ediyorum insanlardan da yani bu şehirden nefret ediyorum tüm dünyadan nefret ediyorum verse 1; konuşulmuş bi' kaç satırdan ibaret yaşamların en pis halleriyle yorulmuşluk akşamları şekillerden arınmıştık ütopyaları onların benim tek ütopyam var çakma müzik playerım susuyorsam bunun aktif rolünde sabrım velhasıl o sabrında sonundan felaket aldık travmalardan en çok beğendiğimi aldım öyle kıskancım ki adını söyleyemem yalnız bir akşam üstü içimden bi' şeyler hesaplaşır aynı akşam üstü evimden kaçarım telaşlanıp o akşam üşürsem sokakta ipsiz sapsız param da yok zaten muhtemel bi' açlık vardır düşünceler gözümden avuçlarıma sarsın ölümlüler uykudadır rüyaları cansız sokakta şafak canlıdır ve biraz yalnız kalıpta kafamı dinlerim elimde sigara vardır nakarat; son bi' umut son defaya mahsus affederim kendimi kaç yıl oldu ezdim kendi kendimi yanılgılar ve yarım akıllı hoşgörüm benim yolun sonuna geldiğim gün n'olur affedin beni verse 2; garcia etkisiyle uyandığım sabahlarda öfke sabah değil o aslında öğlen kafamı kurcalayan en büyük şey ölmek nedensiz bi' iştahım var o çukuru görsem bir köpeğin nefretiyle dört ayakta yoruldum zamanı geldi bir insandım adım konuldu yürüdüm öyle ferahtım ve hudutlarım yoktu benim de zamanım gelir diye bekleyip durdum bi' sınır koymadım bi' çizgi çekmedim şu kalbime biri gelipte sınırı geçmesin diye kiminin hatalarını sırtladım ve sustum yüzüme baktığında mahçup olmasın diye ben ki bu dünyada kâh gülüp çok ağladım ve düşündükçe biliyorum ki bu alem bi' sanrı bu aptal hoşgörümse ciğerlerime yapışmışken hayatımdan geçen herkese helaldir hakkım nakarat; son bi' umut son defaya mahsus affederim kendimi kaç yıl oldu ezdim kendi kendimi yanılgılar ve yarım akıllı hoşgörüm benim yolun sonuna geldiğim gün n'olur affedin beni Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com