1. verse; Sıradan bir cuma akşamı gece bir suları Uyur iki kardeş beraber mutludur rüyaları Büyük kardeş uyanır duyarak öksürükleri O gece anlar Tanrının olmayan adaletini Habersizdir küçük kardeş mutludur o gündüz Gittiğini duyar ve mutsuzdur o gündür Sekiz yaşında bıraktım ben anne demeyi Hasret kaldım o kelimeye sen gittiğinden beri Sekiz yaşındaydım daha üçüncü sınıftaydım Sensiz kalmıştım bu soğuk dünyada kayıp Gelmişti mayıs ayı ikinci pazar günü Kabus oldu sensiz geçen ilk anneler günü Sıradan bir pazartesi gidişinin ikinci günü Mutlu değildim o gün sesim kederli ve üzüntülü İçim rahat değildi sinirim bunun içindi Ha, doğru ya seni öpmeden ilk gidişimdi Nakarat; Yarım kalan bütün umutlarımı koydum önüme Hepsi sen anne Sana olan sevgim Berrak ve sade Yarım kalan bütün umutlarımı koydum önüme Hepsi sen anne Sana olan sevgim berrak ve sade 2. verse; Boş hayallermiş meğer seninle kurduklarım Annemi istiyorum dediğimde sen yanımda olamadın Olmanı çok isterdim sonsuza dek ayrılmamak İçimi en çok yakansa giderken yanında olamamak Yaralarıma tuz bastım yine de sesim çıkmadı Bir ben bilirim sekiz yaşında yaşadığım duyguları Sensiz ilk anneler günüydü 2007 de geçirdiğim En büyük kıskançlıktı her halde sekiz yaşında geçireceğim Altı yıldır anne lafına hasret kalmış bir çocuk Kimse görmesin diye yaşlarımı silerdim çabuk Dünya bile umrumda değildi seninle beraberken ben O mutluluğumu özledim hayatımın tümüydün sen Herkes annesine şiir yazar ben tuvalette ağlardım Ağladığımı gördüklerinde kimse nedenini anlamazdı Erken olgunlaştırdın beni ölümle tanıştım Annesizliğe ben sekiz yaşında alıştım Nakarat; Yarım kalan bütün umutlarımı koydum önüme Hepsi sen anne Sana olan sevgim Berrak ve sade Yarım kalan bütün umutlarımı koydum önüme Hepsi sen anne Sana olan sevgim berrak ve sade Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com