Herbst
Die Blätter fallen, fallen wie von weit,
als welkten in den Himmeln ferne Gärten;
sie fallen mit verneinender Gebärde.
Und in den Nächten fällt die schwere Erde
aus allen Sternen in die Einsamkeit.
Wir alle fallen. Diese Hand da fällt.
Und sieh dir andre an: es ist in allen.
Und doch ist Einer, welcher dieses Fallen
unendlich sanft in seinen Händen hält.
Sonbahar
yapraklar düşüyor düşüyor uzaklardan
göklerde ırak bir bahçe soluyor sanki
yokluğu gösteren işaretlerde
ve ağır bir toprak dökülüyor gecelere
toplasan bütün yıldızlardan yalnızlığına
biz de düşüyoruz bak bu elime düşüyor
ve diğeri peşinden: düşüştür işte her şeyde
ve her şeye rağmen orda biri tutuyor düşüşleri
ellerinin ölümsüz dokunuşuyla
Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com