(Забыли Вы)
Глядя на луч пурпурного заката,
Стояли мы на берегу Невы.
Вы руку жали мне; промчался без возврата
Тот сладкий миг, его забыли вы.
До гроба Вы клялись любить поэта;
Боясь людей, боясь пустой молвы,
Вы не исполнили священного обета,
Свою любовь, и ту забыли Вы.
Но смерть близка, близка моя могила.
Когда умру, - как тихий шум травы,
Мой голос прозвучит и скажет Вам уныло:
«Он Вами жил, его забыли Вы».
Gurubun erguvan hüzmelerini seyre dalarken,
Neva'nın kenarında duruyorduk.
Elimi sıkmıştınız... kaçtı gitti, bir daha dönmez
O tatlı an, onu unuttunuz siz.
Tabuta kadardı yemininiz bu şairi sevmeye...
Korkarak insanlardan, korkarak boş söylentilerden,
O mukaddes vaadinizi yerine getirmediniz,
Aşkınızı da, onu da unuttunuz siz!
Ama ölüm yakın, makberim yakın.
Öldüğümde,- hışırdayan otların uğultusuyla
Sesim duyulacak ve o size mahzun mahzun diyecek ki:
«O sizinle yaşıyordu, ve onu unuttunuz siz
Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com