otuz iki barım ölümü çağırıyor yine gerçekler canımı sıkıp itti beni dibe kimseler olmaz oldu yanımda dibimde kalp hep boş dolmuyo ki hiç kimseyle hayatın her zaman kötü tarafı galip mutlu umutlu olmak yaptı beni aciz bu kelimelere kimse inanmıyo sahi benim yalnızlığımda bunlara dahil lirikler gelir ölümü çağrıştırır şuan yazmalıyım diyorum ettiğim inatla sonu kötü bitsede içimde kalmaz yazmak iyi geliyor acılarla savaşta niye geçemedim bu üzüntü duvarını yaşamak çok zor bu kahırla zamanı alın yazım bir katil gibi çok acımasız rüyalarım geçmiyor ağrısız sızısız iyi davranmadı bana hayat her adımda taşlar koydu en ağırından yoluma bu durumdan yalnızlık boşluk solumda sebebi kavgalı olmamdır şu hayatla yaşıyorum iyimser olamadan sürekli barındığım yaşam beni çok sürükledi dertler çileler ve kattığı kötümserlik dönüm noktam olmadı yani kederliyim artık farketmiyor başka türde sorun en vahimleriyle karşılaştım ben sonsuz ölüme götürüyo beni belki bu konum bir muallakta kalmakta benim sonum keskin bir kılıç gibi karşımda hayat hep galibiyet alıyor hemde her saat karşı koyamıyorum yenilmiyorda bana zaten hayatımın toplamıydı bu hatalar fazla ezildim bu dünyada bu yerimde şunu söylicem hayatada ben bu yüzden hiç korkmadan ölüm yakınımda olsa bile ağzın burnun olsa çoktan dağıtmıştım seni iyi davranmadı bana hayat her adımda taşlar koydu en ağırından yoluma bu durumdan yalnızlık boşluk solumda sebebi kavgalı olmamdır şu hayatla Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com