Her kederimde ağlasaydım bu kalbim taşardı Kalp denen bu et parçası filistin gibi bombalandı Artık tek bildiğim şey hislerim son baharda kaldı Kasvetin karanlığında huzurum asıldı İnsanlarla konuşmaktan bile aciz bi insanım karanlıkta boğulup geçmişimden gelmiş lisanım mazimdeki gafletin günahlarıyla harlanırım Tan ağardığı zaman üşüyor içimdeki mehtabım acaba insan hangi rolde kader tiyatrosunda umutlarım yas tutar hergün kelebek yuvalarında mutluluk koşuşturur gönlümün hudutlarında iblis salıncak kurmuş irademin konaklarında umudum kanadı kırılmış bi serçe gibi savrulur sonbaharın güzü kalbimdeki güneşimi dondurur güzel geçen her dakikam huzurumun bulutudur şu fani ömrüm elbet makber yolunu bulur soruyu soran bu halimi yoran bir çok insan var hepsi bi yalan bi hayli yol gittim geride kalan talan olmuş heryer bense susmam şahta olsan kefer seni saran ecel kapı çalar ölüm bizi bulan semayı sarar pis kirli bi duman talan olmuş her yer bense susmam küfür dilime mesken ama kirletmem hiç bi satırı kelebekler iblis elinde vei karartır bulutları yarattığım gereksiz stres doğuruyor yanlızlığı konu olan çıkarıysa çok pistir insan oğulları şu aciz hayalim solmuş kuru yapraklar gibi içimdeki saadet denizi öldürür kasvetimi işlediğim pis kusurlar kirletir beyaz kefenimi yaptığın saçma hicivler benim sinirimin pisliği bu beyaz satırlar cümlelerimin tablosudur picaksso değilim ama hislerim tek boyuttur en son gideceğin yer elbet dar bi tabuttur dostunu yanında sanarsın ama sadakat soyuttur Ömrün kasveti bana emanet bilmem anlaşırmıyım sevap ve günahlarımın ceyranında çarpıldım gafletin yağmurunda şemsiye oldu umutlarım gönlümün ufuklarından akıp gider hatıralarım Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com