Fer - Deli Bi Cellat Durmadan yazardım hep söndüremem alevi Gördüğüm yalan değil durduramam kalemi Satırlarımda gizlidir nacizane sözlerim Ben yazarken kırdığım kalem değil kemiktir. Ben çocukken ağlardım hayalimdi karalamak Yazdığımdan emindim şimdi dersim yaralamak Çok kolaydı dimi yalanla birini paralamak Servet sözlerin ben sebepsiz yaralamam Ses ver bana bi bak lan Dur ve yak geriye yaslan Pusma kalk ölümden korkmam Gelirim ben deli bi cellat Gene bi ses ver bana bi bak lan Dur ve yak geriye yaslan Pusma kalk ölümden korkmam Gelirim ben deli bi cellat Daraldım artık önüme çıkma sende bi yol seç ve git Çok çabuk geçer bu yıllar bence gene bi tonla hiç Karanlık olduğunda yollar gelme vururum önüme hiç Diz çöküpte ağladınya dönme gururum özüne hiç Dinmeyen bu göz yaşımdı ele verirmi insanı Sakladığın yalanlarındı dile gelirmi her anı Özür bir borç gibiydi şimdi geri verirmi insanı Kalbi hacize koyduğumda öldü işte bir yanın. Ses ver bana bi bak lan Dur ve yak geriye yaslan Pusma kalk ölümden korkmam Gelirim ben deli bi cellat Gene bi ses ver bana bi bak lan Dur ve yak geriye yaslan Pusma kalk ölümden korkmam Gelirim ben deli bi cellat Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com