Süleyman kara bıyıklı bir işçidir Ve bu kara bıyıklı süleyman'ın hikayesidir İş bulduğu günlerde evine dik dönmekte Ve götürdüğü ekmeği yemektedir Karısı neriman ve oğlu cevahir'le birlikte Ne kadar zalim esse de rüzgar Ne kadar belini bükse de ekmek parası Aslan gibi bir adamdır işçi süleyman Onun cevahirâ'i vardır Cevahir altı yaşındadır Çünkü gözleri çakmak çakmaktır Çünkü süleymanâ'a bir başka bakmaktadır Bir pazar sabahı Tutar babası süleyman; cevahir'in elinden Ve yanında kader yoldaşı karısı neriman Çıkarlar gezmeye istanbulâ'u inadına Bir yol düşünür süleyman Ulan bu bahtı kapalı kentte Yürümek de parayla değildir elbette Üstelik nerimanâ'a hanidir istediği o naylon terlikle Canından özgü cevahirine Bir gazozla bir simidi alabilecek kadar Para da vardır cepte Yürürler istanbul şehrinin kalbine Önce nerimanın naylon terliği alınır bir seyyardan Sonra da beğenirler simidin en hasosunu umutları cevahirâ'e Anlatır işçi baba süleyman İş ararken adım adım arşınladığı sokakları Bak cevahir işte şu yeni cami Hem cami hem güvercinlerinin bakması nasılsa bedavadır Bak cevahir şu dumanı tütenler vapur Şu çığlık çığlığa ağıt yakanlar martılardır Hem vapurun dumanı hem vapurun düdüğü de bedavadır Bak cevahir şu uzakta görünen de köprüdür Geçmesi değilse de onun da bakması bedavadır O pazar günü Kara bıyıklı işçi süleyman Karısı can yoldaşı neriman Ve gözleri çakmak çakmak olan oğulları cevahir Gezerler istanbul şehrini böyle bedavadan Ve birden mumun alevi söner İstanbulâ'un yalanı biter Nasıl olur bilinmez takılır cevahirâ'in gözü Bir oyuncakçı vitrininde Pırıl pırıl yanan kırmızı oyuncak arabaya Döner karabıyıklı dağ gibi babası süleymanâ'a Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com