B-Masta O günlerde herkes mutlu herkes huzurluydu Ama onun içinde bir karamsarlık bulutu vardı yine İtilmişlik duygusu ağır geldi bedenine Mürekkepli ellerine Şiirlerine akıttı gözyaşlarını Kimseler bilmezdi içinde kopan fırtınayı Aşkını hep okul sırasına kazıdı Bu aşk ona imkansızdı Çoğu gece gizlice ağladı Haykırdı kaderine �neden böyle?� Kapılar kapandı yüzüne Nerelere gitse önünde bir duvar Nedenini merak etti Sorun oldu meraklar İçinde isyan var Shaman Gecelerce ağladı gözlerinde yaş Dinmedi isyanları körükledi bu aşk Bir gün okul bahçesinde başlamıştı yavaş yavaş Göz göze geldi bir an sardi bir telaş Tereddüt içinde kaldı şimdi ne yapacak Karar verdi birden bire hislerini haykıracak İçindeki aşk için ilk adimi atacak Söyleyeceği tek bir cümle bu ateşi yakacak Ama olmadı hayalleri yıkıldı Umutları yok oldu çaresizce baka kaldı İnanamadı gördüklerine Nerden bilsin ki başkasının aşkıydı Mecaz Hiç ayıramadı ondan gözlerini Şaka gibi geldi ona gördükleri Önce bir masal idi (herşey) şimdi kabus Buz kesildi tüm teni (bir anda) Kaldı mahpus Cehennemi gördü o hayaller içinde Göz göze idi sevdiği başka biriyle Elleri birleşmişti unut beni dercesine Oysa can verirdi isminin her hecesine Umutları bitti artık kaldı yalnız Başlamadan bitmişti (bu aşk) çok zamansız Derdi büyük bu gencin ama dermansız Çare bulunamaz ona bu aşk imkansız B-Masta Amansız bir acı bu Nasıl unutucak onu Düşündü durdu Saatlerce sustu Bir neden aradı ama bulamadı yolunu Bu gidiş çok kötü Hazırlıyordu sonunu İstanbul�u terketmek Gitmek onsuz bir yerlere Tek çözüm buydu acısıyla yüreğinde Bir rüzgar gibi gideceği limanı bilmedi Amaçsız bir yaşama açtı ellerini Kalbi paramparça Beyninde bir fırtına Herkes onu dışlarken Dost oldu duvarlarla Ümitleri yokoldu Kaldı yine bir başına Şiirlerini yazdı o sırdaş duvarlara Shaman Konuştu onlarla durmadan saatlerce Başarmalıydı herşeyi bir söz verdi kendine Hırsı umut oldu uykusuz gecelerinde Bir gün daha geçti mutsuz bir şekilde Kaptırdı kendini hayatın ezgisine Yürüdü senelerce ince bir çizgide Döndü durdu ama hep boşluk içinde Okuldaki boş sırayı farketmedi kimse Attığı her adımda hep yalnız başına Dostları olmadı hiç destek olmak için ona Hiçbir şey göremedi baktığında ardına Bir dramdı adeta rüyalarında Mecaz Yarına hayaller kurdu Sildi tüm geçmişini Gözlerinde yaşlar kurudu Güldü o gün gözleri Sözlerini tutacaktı yıllar önce verdiği Aklından hiç çıkmamıştı okulda gördükleri Düşlerine girdi hergün kabus gördü geceleri Saygıdeğer bir insan olmaktı onun emeli Hergün çalıştı hayatta geliştirdi kendini Herkes tanır oldu onu bilinmezdi geçmişi Herşeyi başardın şimdi sahnedesin çocuk Büyük acı çektin büyük yoksunluk Yalnız değilsin karamsarlığı unut Karargah hep seninle Çok uzun bu yolculuk Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com