VERSE 1 Hayatım duman...Adım başı kolpalar Belli olmaz bilemem ben hangi dostum darbe vuran Bu şehrin sokakları yutar bir gün adamı Belki yalan lazım ancak sevmiyorum yalanı Benim günlerimde fazla neşeli sözler yer almaz ki Sabah kalkar yürürüm ben caddelerde ayaz var Rüyalarımda karabasanlar yüzleriyse beyazlar Delirmemek te mümkün değil ruhumda full marazlar Lise hayatım da parlak değil tıpkı göz ferim gibi O zamandan bu zamana duygular mahkum gibi Yürürdüm ben kabalıkta koridorlar f tipi Büyük tecrübem lise uzatmam artık elimi Hala biraz zaman vardır adam gibi yaşama yaşam sandığım bu şey de belki hayatta en zor aşama İhanetler görerek ben geldim 18 yaşıma Daha alacak çok yolum var emin ol tek başıma NAKARAT Yolumun ortasında taşlar ben bitkin ben düşkün Gözümün arkasında yaşlar ben suskun ben gafil Mutluluk perim savaşta söz üzgün yüz süzgün Titrek ellerim telaşta parmaklarım saçta VERSE 2 Melankoli hayatımdı kendimi bildim bileli Sözlerimde tuzaklar ben yine de yürürüm ileri Karşımda birileri var görmüyorum yüzleri ve Kulaklarımı tıkasam da acıtıyor sözleri Kadın güzelliğiyle artık kanlı bıçaklı gözlerim Bıktığım için belki en eskiye özlemim Çocuk günlerimde şimdi geride kaldı gelmiyor O günler de çok güzeldi neşeliydi sözlerim Susmak çare olur sandım dertlerimde çoğaldı Bakıyorum ki insanlarda vefa çoktan azaldı Ben çektikçe ruhumu üzerime geliyor soytarılar Erkek geçinen çok kişi gördüm özünde hepsi karılar Ölüm vaktim geldiğinde ruhum kalıyor bedensiz Ruhtan kopmuş aciz beden hasret altı kefensiz Olmadığın zamanlarda keder sözü yetersiz yanında yalnız geçen günler her parayla edersiz NAKARAT Yolumun ortasında taşlar ben bitkin ben düşkün Gözümün arkasında yaşlar ben suskun ben gafil Mutluluk perim savaşta söz üzgün yüz süzgün Titrek ellerim telaşta parmaklarım saçta Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com