Hengâme; İnsanlar. Neden hep böyle sahtekârlar ? Hayat bi kumar ve oyunda hep sahte kartlar varken Yine de kazanıyodum elimde şanslı zarlar Kendimi bile kaybettim korkutur beni duvarlar Her kavgaya girdiğimde parçalanan dudaklarım Pes etmemi istediler. Tutundum. Bırakmadım. Hayallerimin arkasından koştururken tuzakları Bazen görmezden gelirsin tüm geride kalanları Anladım ki hayat denen yaşatmıyodu susanları 16'sında yaşlandım bak. Çocukluğumu çalanların Canı Cehenneme ! bi çerçevenin kırık kenarları Hep hatırlatırdı bana o yaşadığım zor anları Kafamı yastığa koyduğumda gördüğüm kâbusları Anlatmak bile korkutur beni içimdeki hastalığı Zamanım da doldu artık yaşamanın yok maksadı Dua etsem de kurtuluş yok. Artık beden susmalı Mett ; Hayatımın defterindeki tüm satırları karaladım Ve kalbimin yaraları kabuklandı. Kopardım kanamadı 5 yaşında kurduğum hayalleri bi daha kuramadım O gün bugündür gördüm her şeyi. Bi mutluluğu tanımadım Vardır elbet her yüzün farklı 1-2 maskesi Ve tam oturur bak suratlara tebessümler dar kesim Bugünkü değerin kadar ‘Cevap Ver' yarın eder misin? Bi gün düşersem istemiyorum kimse yanıma gelmesin Karanlık girmesin diye kapattım perdeleri En sevdiğim tek ışık olsun. Giderse gelme derim Umrumda değil birilerinin bana bi şeyler vermeleri Yanımdakiler yeter ölüme gitsem hepsi benle gelir Kuruntularla dolmuş odamın bi kenarında dururdum Kaybettiklerimi odanın duvarlarında bulurdum Çok ilgilendirdiyse Mett, evet. Bi hayli yoruldu Sigara gibi sönebilseydim metanet dumanım olurdu.. Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com