(Завещание) Наедине с тобою, брат, Хотел бы я побыть: На свете мало, говорят, Мне остается жить! Поедешь скоро ты домой: Смотри ж... Да что? моей судьбой, Сказать по правде, очень Никто не озабочен. А если спросит кто-нибудь... Ну, кто бы ни спросил, Скажи им, что навылет в грудь Я пулей ранен был; Что умер честно за царя, Что плохи наши лекаря, И что родному краю Поклон я посылаю. Отца и мать мою едва ль Застанешь ты в живых... Признаться, право, было б жаль Мне опечалить их; Но если кто из них и жив, Скажи, что я писать ленив, Что полк в поход послали, И чтоб меня не ждали. Соседка есть у них одна... Как вспомнишь, ка́к давно Расстались!.. Обо мне она Не спросит... все равно, Ты расскажи всю правду ей, Пустого сердца не жалей; Пускай она поплачет... Ей ничего не значит! Seninle baş başa, kardeşim, Olmak istedim: Pek azmış, diyorlar, Kalan ömrüm! Yakında eve döneceksin: Bak... İşin aslı - mukadderatıma, Doğrusu, pek Kafa yoracak yok. Yine de soran olursa... Yani kim sorarsa, De ki, göğsümden kurşunla Yaralandım; Çar uğruna namusumla can verdim, Şifacılarımız kötü, Memlekete ise Hürmetlerimi gönderiyorum. Anamı babamı, pek olası değil ki Canlı göresin... İtiraf etmeli ki, gerçekten, yazık olurdu Onları üzse idim; Ancak biri hayatta ise, De ki, elim yazmaya varmadı, Birliğimin sefere gönderildiğini, Arkamı gözlemesinler diye. Bir komşuları var... Hatırlarsın, Çok oldu Biz ayrılalı!.. Bana dair o Bir şey sormaz... sen yine de, Ona tüm hakikati söyle, Boş yüreğine acıma; Varsın ağlasın... Onun için hiçbir şeyin önemi yok! Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com