tekbir yürektim ayrı bedenlerde hep kendim gibi saklandım kendimden nefret ettim agladım gunahlarımı gözlerinden ben yanlızlıklara senaryo yazan bir hayattım 25 koca sene sonunda uçurum kenarlarında maskemi taktım yüzüme yenilecek gücü kalmayanların tarafında savaştım hep beyazdan sallanmadı bayraklarım düştüm kalktım yaşadıgımı sandıgım bir yürekdim canavarın ellerinde iice uykuya daldım aldandım kendi kendime kendi içimde kendimi bulamadan yaşadım her gunumde the end yazan bir dramdım solmuş bir gül kalbimde taş duvarlara alıştım tek kanalı protez bir kara batuhan anlamsız masalıydım aglamaya bile alıştım zamanla zaman her derde ilaç olur diye feryadım sert kayalıklarımın enginlerinde ruyamda sen sus hiç konuşma diye aglayan garibinin yazdısıydım tekbir yürektim ayrı bedenlerde hep kendim gibi saklandım kendimden nefret ettim agladım gunahlarımı gözlerinden bir duanın yankısıydım gözleri kan çanagı bir hatıranın şarkısıydım yapayanlız tek başına dunyayı omuzlarında taşıyan çoçukluğumu hatırladım içimi parçaladım zaman zaman ben umutların intaarıydım ruyalarımda pranga takılmış mahkumdum gardiyanlarımda aynı savaşta farklı çepede savaştıgım dostlarımın çığlıkları hala kulagımda bir kibritle yanan fraların mayın tarlalarında yüreğimi bıraktım bu hayat tyatrosunda rolumu ezberleyememe yardım et yarab canım inan bir mezar taşı soguklugunda harap bu kalbi isterdimki baştan yarat diye yalvaranlarında canı acımış olsa oysa ben başı elleri arasında küçükbir çakıl taşı soğuğunda ufuga bakıyorum geçen gemilerim hep yasta tekbir yürektim ayrı bedenlerde hep kendim gibi saklandım kendimden nefret ettim agladım gunahlarımı gözlerinden dokunsan renkleri bozulur çoçukluğumun aglasam gözleri dolar gururumun çıplak ayaklarla arnavut taşlarda annesini bekleyen akşamların güneşe veda etmesiyle uyurdum elleri pamuk bir kadın uyandırır sanırdım gündüz yeni bir gün yeni bir umut olsa dunyammı değişirdi dunya biz oldugumuz yerde sakinleştirip dönerdi atlı karınca misali annesinin elini bırakmış bir çoçuk sevinciyleyim atlı karıncada şimdi akşama kadar dönsem elmaşeker yesem çarpışan arabalara binsem gülecekmiki yüzüm yürüsem hiç durmamacasına geçicekmiki hüzün kuruyapraklarını dökdütüm son yüzüm gözüm özüme döker yaşlarıyla şiirlere yazsan yetmez sözüm yıldızım parlar dagılmaz hüzün edasıyla tekbir yürektim ayrı bedenlerde hep kendim gibi saklandım kendimden nefret ettim agladım gunahlarımı gözlerinden Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com