(Ариозо Онегина) Ужель та самая Татьяна, Которой я наедине, В глухой, далекой стороне, В благом пылу нравоученья, Читал когда-то наставленья; Та девочка, которой я Пренебрегал в смиренной доле? Ужели то она была, - Так равнодушна, так смела! Но что со мной? Я как во сне! Что шевельнулось в глубине Души холодной и ленивой? Досада?.. Суетность?.. Иль вновь Забота юности - любовь?.. Увы! Сомненья нет, влюблен я; Влюблен, как мальчик, полный страсти юной! Пуская погибну я, но прежде Я в ослепительной надежде Вкушу волшебный яд желаний, Упьюсь несбыточной мечтой! Везде, везде он предо мной, Образ желанный, дорогой, Везде, везде он предо мною. Onegin'in Arioso'su Yoksa o aynı Tatyana mı bu, Baş başa kaldığımızda, Sessiz, uzak köşede, Maneviyat ilminin ateşinde, Bir zaman ona vaazlar okuduğum; O kız mı bu, İtaat ettiği mukadderatına kol kanat olduğum? O muydu yoksa,- Öylesine gailesiz, öylesine cesur! Ne oluyor bana böyle? Rüyada gibiyim! Derinlerinde kımıldayan ne Soğuk ve tembel ruhumun? Istırap mı?.. Gündelik telaşeler mi?.. Yoksa yine şu Gençlik meşgalesi - aşk mı? Heyhat! Şüphe yok - meftunum ben; Meftunum, bir çocuk gibi, gençliğin tüm ihtirasıyla! Helak olayım ben, ama ondan önce Kör eden bir ümitle Arzuların sihirli zehrinden tadayım, Gerçekleşmeyecek hayalle sarhoş olayım! Her yerde, her yerde, o karşıma çıkıyor; Arzuladığım o endam, o kıymetli varlık, Her yerde, her yerde karşımda. Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com