VERSE 1 Ben şu gönlümün demir sürgülü bu kapılarına vurdum kilidi kimisi der ki bana unut ihaneti,hayat tanrının bize emaneti kimi sefaleti sanır yoksulluk,kimisi de parada arıyor mutluluk ama bir cüzdan arasındaysa namus o zaman yagsın benım uzerime yokluk ben benimle cıktım yola,geride yasanan onca hatıra üstümde yakası yırtılmıs kirli bir gömlek bana sen kokar hala beni hayata bağla, bu defa kıldan ince iple değil halatla silik bir resimden ibaretse geçmiş koyim böyle hayatın amına sokakta geçmişti hayatım, çocuktum ve hep öyle kaldım dünyayı bize bir cografya dersiyle tanıtan ögretmenler utansın kutuptan basık, ekvatordan şişik koskocaman bir yalansın senden ala orospu yok bu dünyada dünya, sen kazandın kendine aynada aşık olanlardır katledip aşkı çalanlar bir zamanlar senin ve benim gibi gençtiler bütün bu yaşlananlar benimse yüzüm değil gönlüm kırıştı istemezken olmak ihtiyar unutma ki bu dünyada her güzel şeyin elbette bir mutlak sonu var bizler aynı agacın dalıyız, farklı olan sadece meyveler kimi sevgiyle sürer bu tarlayı, kimisi nifak tohumları eker azla yetinmeyi bilmez insanoglu, çogu bulunca heba eder güneşin olmadıgı yerde gölgenin hissi kelamı bin altın eder NAKARAT Gel, beni kendine hapset görmesin kimseler gözlerini Bu sel, benim üstümden değil gönlümden dert olur gecer Bendeniz bir kiracı dünyada, mutluluksa ancak ruyada uyanmam gerek çünkü bu dünyadan bir başka yokmus hiçbir dünya Karın altında baharı beklemekse hayat, benim ellerim titrer Ne kadar soguk olursa olsun elin, güneşi çalmak emek ister Hangi dosta verdiysem ev, her kapı çalışımda evde değiller Hayat o kadar ciddiye alınacak birşey değilmiş SİKTİR ET BOŞVER! VERSE 2 Benim bu şarkılarımı anlaman için yaşaman gerek, yaşatman değil görmen gerekli bakman değil, bana varoş gerek burjuvazi değil benim bu dert kokan şarkılarımı yasamak için dinle, dinlemek için değil duymak ıcın bazen kalbiyle dinler insanoğlu kulak değil beni biraz benımle yalnız bırak, dünya yolunda ölüm son durak elveda sözüne alışkın kulak, ben her agladıgımda ıslanır yanak gözlerimse dünden kalma sonbahar yagmurları kadar sagnak ömrüm boyunca bahar olur diye dua ettim, kışı verdi Allah olsun buna da şükür, demekle geçti ömür fakat usandı gönül içim kömür dışım alev gülüm, dikeni topla çünkü yarın solar gülün kime bu kinin acaba niye bu zulüm, ne parası ne de bir pulunda yok ki gözüm bir gidene bir de ölüme care yokmus cok sonradan ogrendım uzgunum bugün hayatımı salondaki tozlu fotograf albumunden ızledım o gunlerde cok mutluymusuz, uzunmus eskıden sacım benım yüzümde hiç kirlenmemiş tebessümle bakardı cocuksu gözlerim bense bir fotograf makinasında bıraktıgım cocuklugumu özledim gözlerin bir yagmur damlası gibi düserken delice üstüme ben gönlümün brandalarını kaldırdım bile seninle ıslanırım diye ama olmadı, hiç olmadı, sen kandın güneşin o parlak rengine bense bana bıraktıgın yagmurların altında boguldum gizlice NAKARAT Gel, beni kendine hapset görmesin kimseler gözlerini Bu sel, benim üstümden değil gönlümden dert olur gecer Bendeniz bir kiracı dünyada, mutluluksa ancak ruyada uyanmam gerek çünkü bu dünyadan bir başka yokmus hiçbir dünya Karın altında baharı beklemekse hayat, benim ellerim titrer Ne kadar soguk olursa olsun elin, güneşi çalmak emek ister Hangi dosta verdiysem ev, her kapı çalışımda evde değiller Hayat o kadar ciddiye alınacak birşey değilmiş SİKTİR ET BOŞVER Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com