(Αϊτέντς επαραπέτανεν)
Αητέντς επαραπέτανεν Ψηλά ς σα επουράνια (ούϊ αμάν, αμάν)
Είχεν τσιαγκία κόκκινα Και το κουδούκ νατ μαύρον (ούϊ αμάν, αμάν)
Κι εκράτ νεν και ς Σα κάρτσια του Παλληκαρί βρασιόνας (ούϊ αμάν, αμάν)
Αητέ μ για δός μ ας σο κρατείς Για Πε με όθεν κείται (ούϊ αμάν, αμάν)
Ας σο κρατώ κι δίγω σε Αρ όθεν κείται λέγω
Ακεί ς σο πέραν το ρασίν Σο πέραν καν τ ελάτια
Μαύρα πουλία τρωγν ατον Και άσπρα τριγυλίσκουν
Φατέστεν πούλια μ φατέστεν Φατέστεν τον καρύπιν
Σ σην θάλασσαν κολυμπετής σ ομάλια πεχληβάνος
Σ σο πόλεμον τραντέλλενας Του Πόντου παλληκάρι
Bir kartal uçuyordu
Bir kartal uçuyordu yüksekten (oy aman aman)
Kırmızıydı pençeleri ve siyahtı gagası (oy aman aman)
Pençesinde ufak bir çocuğun ellerini tutuyordu (oy aman aman)
Kartal ver bana tuttuğunu. De bana cesedin geri kalanı nerde? (oy aman aman)
Vermeyeceğim sana onu, gerisi orada aşağıda
Ormanların köknarların arasında
Cesedi kara kuşlar yedi ve beyaz kuşlar çevirdi
Yiyin kuşların, yiyin
O denizde yüzerdi, ormanda güreşirdi
Otuz kere girmişti savaşa, yiğit bir Karadeniz çocuğuydu
Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com