Hayatta gelip geçici bulunan aciz bi konuktum Ölümü çok büyüttün alt tarafı tek bi soluktu Anlatıyorum ne varsa sesimde hep boğuktu Bilmiyorum neden yaz günü ellerim hep soğuktu Hiçkimse sorunlarıma bulamaz asla bi şahit Yazdıklarımı unut benden uzaklaş ve ışığa git Yaşadığım bu acılara bak Dramierdir tek şahit Hiç bi ismin ahengiyle kıyaslama bu yedi harfi Kalp perdemi araladım yinede güneş doğmuyor Zaten artık karanlık bu garip ruhu boğmuyor Eylül ayı bu dokuz köyün tek birinde doğru yok Küçümsediğin kalem benle bi şaheser doğuruyor Üzülme birgün kader senide görür ve utanır bak Ölüm herkese gelir korkmada kendine ara bucak Yalanlardan kurtul artık çünkü doğrulardır hak El uzattım sana hadi geçmişi unut ve ayağa kalk Çok insan gördüm hayatta birine can bağlayan Bendim hep ağlayan bir çocuk gibi hiç durmadan Birgün daha bitti geçti öyle kimseye aldırmadan Bileklerim tutmuyor zor artık ayakta duramam Gezme aşk sokağında inan ki yok burda bir şey Ben çok gezdim zamanında bak kalmadı bir şey Geleceğini düşün sen ömrünü tüketme severek Bak bana ne hâldeyim hiç olmazsa beni al örnek Diyorlar bana bu anlattıklarının hepsi boşaydı Düşünceleri darmadağın keşke ölüme koşaydı Anlardınız beni sizde az biraz yürek olsaydı Hayatı yazdım ne yazık onlar farkına varamadı Geçmişi unut ki hayatında yeni sayfalar açılsın Başkalarını boşver sen kendine bi bak nasılsın Bırak şimdi tüm insanlar sonsuz aşka kapılsın Gün gelir öğrenirler, şimdi hepsi hayatı yaşasın Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com