(Сукин сын) Снова выплыли годы из мрака И шумят, как ромашковый луг. Мне припомнилась нынче собака, Что была моей юности друг. Нынче юность моя отшумела, Как подгнивший под окнами клён, Но припомнил я девушку в белом, Для которой был пёс почтальон. Не у всякого есть свой близкий, Но она мне как песня была, Потому что мои записки Из ошейника пса не брала. Никогда она их не читала, И мой почерк ей был незнаком, Но о чём-то подолгу мечтала У калины за жёлтым прудом. Я страдал... Я хотел ответа... Не дождался... уехал... И вот Через годы... известным поэтом Снова здесь, у родимых ворот. Та собака давно околела, Но в ту ж масть, что с отливом в синь, С лаем ливисто ошалелым Меня встрел молодой ее сын. Мать честная! И как же схожи! Снова выплыла боль души. С этой болью я будто моложе, И хоть снова записки пиши. Рад послушать я песню былую, Но не лай ты! Не лай! Не лай! Хочешь, пёс, я тебя поцелую За пробуженный в сердце май? Поцелую, прижмусь к тебе телом И, как друга, введу тебя в дом... Да, мне нравилась девушка в белом, Но теперь я люблю в голубом. O yıllar, yine karanlıklardan çıkageldi, Ve uğulduyorlar, papatya çayırı gibi. Şu an bir köpecik hatırladım, Gençliğimin dostu idi. Şimdi ise o gençliğim tükendi, Pencerenin altında çürümeye başlayan kayın gibi, Beyazlar içinde o kızı hatırladım, Postacı - o köpek idi. Herkesin yok ki bir yakını, Kız ise benim için bir şarkıydı, Çünkü yazdığım yazıları Köpeciğin tasmasından almazdı. Hiçbir zaman okumadı onları, El-yazım ona aşina değildir, Uzun uzun bir şeyler kurar dururdu Sarı göletin arkasında, kartopu çalısında. Acı çekmiştim.... Bir cevap beklemiştim... Muradıma eremedim... gittim... şimdi Yıllar sonra... meşhur bir şair olarak Yine buradayım, baba-ocağımın kapısında. O köpek çoktan helak oldu, Ama maviye çalan aynı tüy renginde, Sersem havlamasıyla, onun Genç oğlu beni karşıladı. Yüce Meryem! Ne kadar da benziyorlar! Yine gönül sızım nüksetti. Bu sızı ile sanki gençleştim, Neredeyse bir not daha yazacağım. O eski şarkıyı dinlemekten mesudum, Ama havlama sen! Havlama! Havlama! İster misin, köpecik, seni öpeyim Yüreğime getirdiğin Mayıs hatırına. Öpeyim seni, sana sarılayım, Bir dost gibi, seni evime alayım... Evet, o beyazlar içindeki kızdan hoşlanmıştım, Ama şimdi, ben maviler içindekini seviyorum Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com