VERSE 1: Dayanmak zor yalnızlığına akşamların Unutmak mümkün değil seni bir şarkı gibi Ağır ağır ilerleyen bu zaman içinde Her an bir sarhoşluktur sensizliğin verdiği Bir gün anlarsın hayal kurmayı; Beklemeyi, ümit etmeyi. Lanet edersin yaşadığına... Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.. Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın. Bir pınarsın içilen ama hiç kanılmayan Seveni yanıltmayan, sevince yanılmayan Özlenen sen, özleyen sen, özleten sen Varken doyulmayansın, yokken dayanılmayan Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki Dünyadan bezginliğim dünyalar kadar eski Öylesine çözülmüş, öyle dağılmışım ki Bu ne bitmez ayrılık bu ne özlem diyorum Beni çağırdığını bir defa duyabilsem Avuçlarımda ateş, yorgun gözlerimde nem Aşarak denizleri bir gün kapına gelsem Başımı duvarlara vurup ölsem diyorum Dün kopan bir yapraktı,düşen bir kuru daldı Bugünden güzel değil bulacağın yarında Aç ellerini bir bak yanan avuçlarında Dün gitmiş yarın yok bize bir bugün kaldı NAKARAT: Yalnız sen varsın beyaz gülüm, Evde bahçede ve sokakta, Bir eylül akşamı gördüğüm , O beyaz hayalsin uzakta.. Beyaz güller açtı bahçelerde. O karanfil , baygın kokulu çiçek. Gel yalnızlık bahçeme gir. Bu ömür sensiz geçmeyecek. VERSE 2: Bir yerlere varmadan, nasıl böyle Hiç durmadan akıp gidiyor günler Yaşam diye verdiğin bu mu söyle O mu sırtıma sapladığın hançer Sevdimse; verdiğin yürekle sevdim Sen açtın bu ufku karşımda sonsuz Yürüdüm bir yolun sonuna geldim Yıkık, üzgün ve paramparça onsuz Zamanlar kalleş şimdi, herşey artık bir oyun Manzaralar hüzünlü insanlar ağlamaklı Bir akşam getir bana, gizlice ve en saklı Saatleri birer birer dudaklarında sun Duymak nedir bilir misin? Duymak, ama anlatamamak Tam dilinin ucuna gelmişken söyleyememek 'Seviyorum' diyememek Yani ölümü yaşamak nedir bilir misin? Yokluğun sırtıma saplandı bir bıçak gibi Akıtır taşa, toprağa kanımı Dünya seninle aydınlık ve güzeldi Şimdi bin güneş doğsa götürmez karanlığımı Seni arıyorum kalabalık caddelerde, Tanımadığım insanlar geçiyor, sen yoksun.. Perişan hayallerimin başladığı yerde, Sana sesleniyorum, duyuyor musun? NAKARAT: Yalnız sen varsın beyaz gülüm, Evde bahçede ve sokakta, Bir eylül akşamı gördüğüm , O beyaz hayalsin uzakta.. Beyaz güller açtı bahçelerde. O karanfil , baygın kokulu çiçek. Gel yalnızlık bahçeme gir. Bu ömür sensiz geçmeyecek. Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com