Снова новый начинается день, Снова утро прожектором бьет из окна, И молчит телефон: отключен... Снова солнца на небе нет, Снова бой, каждый сам за себя, И, мне кажется, солнце - Не больше, чем сон. Yine yeni bir gün başlıyor Yine sabah pencereden projektör gibi çarpıyor Ve telefon suskun - kesik... Yine gökyüzü güneşsiz Yine savaş , herkes kendi derdinde Ve bana kalırsa güneş - Rüyadan daha büyük değil На экране окна Сказка с несчастливым концом. Странная сказка... Pencere ekranında Mutsuz sonla biten hikaye. Garip bir hikaye... И стучит пулеметом дождь, И по улицам осень идет, И стена из кирпичей-облаков крепка. А деревья заболели чумой, Заболели еще весной, И слетят с ладони листья, Махавшие нам свысока. Ve çarpar yağmur damlaları makinalı tüfek gibi Ve dışarıda sonbahar Ve tuğla duvar - bulut sağlamlığında Ve veba geldi ağaçlara Bahar da geldi Ve avuçtan yapraklar uçuyor , yukarıdan bize el sallayarak На экране окна Сказка с несчастливым концом. Странная сказка... Pencere ekranında Mutsuz sonla biten hikaye. Garip bir hikaye... А потом придет она. Собирайся, - скажет, - пошли, Отдай земле тело... Ну, а тело не допело чуть-чуть, Ну, а телу недодали любви. Странное дело... Sonra ise o gelecek "Toparlan!" , diyecek ,"gidiyoruz.." "Ver bedenini toprağa." Ama beden şarkıyı tamamlamadı daha Ama bedene yeteri kadar aşk verilmedi Garip bir iş... На экране окна Сказка с несчастливым концом. Странная сказка... Pencere ekranında Mutsuz sonla biten hikaye. Garip bir hikaye... Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com