Deniz kıyısında bir martıyla konuşurken görüyormuş dostlarım beni sürekli Bir kaptanım çünkü kağıt gemilerden emekli Gülemedim ki hiç hasta yatağının başucunda Haberi bu yüzden yoktur annemin sol yanağımdaki gamzeden Komidinin üzerindeki ilaçların sayıları arttıkça Kutularından yaptığım gökdelenin uzamasına sevinirdim Ve bilmezdim annemin yaşantısındaki renkliliğin Yalnızca raflara dizili kavanozların içindeki reçeller olduğunu Bilerek mi yanına almadın giderken başının yastık da bıraktığı çukuru Güveniyordum oysa ben sevgimize Vapur iskelesi ya da tren istasyonundaki Saatin doğruluğu kadar Beni senin gibi birde annem terk etmişti Ki göbeğimde durur onun yokluğundan bana kalan çukur Sıralanmış saksılar vardı limana bakan penceremizin önünde Ve çiçekler arkasında ekmek kırıntıları serpen martı yüzlü bir anne Terasta toplanan kadınlar limandaki beyaz geminin ışıkları yanınca Dedikodusunu yapmayı unuturlardı tam o saatlerde sokaktan geçen Yazlık sinemadaki biletçi kızın Annesinin dizlerinin dibinden hiç ayrılmayan uslu bir çocuk gibidir limandaki deniz Ama sokağa çıkıp dalga olmak geçer yüreğinden Hiçbir bardakta dudak payı bırakmadınız bana Bir kaşık sesini bile çok gördünüz şekersiz içerek çaylarımın İki çocuk rahatlıkla oturduğumuz kapının eşiğine Kendi başıma zor sığıyorum bugün Büyüdükçe insan yalnız mı kalıyor ne Kabuğunu koparmadan ne bir elmayı soyabildim Ne de iyileştirebildim bir yaramı Ama karşıma çıkınca kızmadım hiç elma kurduna Bendim çünkü bıçağı saplayan onun yurduna Büyüklerde ben yapamıyorum Çocuklarla almıyor beni oyunlarına Devlet dairesinde yangından kurtarılamayacak Sıkışmış çekmece gibiyim Açılamıyorum sana Kardeşiyle sokaklarda hep bir örnek giydirilen Sen nasıl sevmezsin eşitliği Yürürken düşen çoraplarını aynı hizaya getirmek için Annen değil miydi önünde diz çöken Yol kenarlarındaki yağmur mazgallarını Kumbara sanıp haçlığımı atardım Bu yüzden en çok denizden alacaklıyım Denizden alacaklıyım Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com