Alla Pugacheva - Ulitse Moey - Çeviri

(По улице моей)



По улице моей который год

Звучат шаги, мои друзья уходят.

Друзей моих бессмысленный уход



Той темноте за окнами угоден.

О одиночество! Как твой характер крут,

Посверкивая циркулем железным,

Как холодно, ты размыкаешь круг,

Не внемля увереньям бесполезным.



Дай стать на цыпочки в твоем лесу,

На том конце замедленного жеста.

Найти листву и поднести к лицу,



И ощутить сиротство, как блаженство.

Даруй мне тишь твоих библиотек,

Твоих концертов строгие мотивы,

И мудрая я позабуду тех,

Что умерли или доселе живы.



И я познаю мудрость и печаль,

Свой тайный смысл доверят мне предметы,

Природа прислонясь к моим плечам

Откроет свои детские секреты.



И вот тогда, из слез, из темноты,

Из бедного невежества былого

Друзей моих прекрасные черты

Появятся и растворятся снова.



 

 



Sokağımda kim bilir kaç yıldır

Ayak sesleri duyulur, dostlarım ayrılır.

Dostlarımın bu anlamsız gidişlerine

Dışarıdaki karanlık mutabıktır.



Ey yalnızlık! Ne afili bir huyun var,

Demir bir pergel gibi ışıldayarak,

Nasıl da soğukkanlıca daireler çiziyorsun,

Faydasız güvencelere kulak tıkayarak.



İzin ver ormanında kalayım, parmak uçlarımda,

Jestlerin yavaşlamış olduğu o diyarda.

Bulayım yaprakları, götüreyim yüzüme,

Öksüzlüğü hissedeyim, ayrıcalıklı bir saadetmiş gibi.



Bana kütüphanelerinin sessizliğini bahşet,

Konserlerinin sıkı bestelerini,

Bilge bir insan gibi unutayım,

Ölenleri ve hala hayatta olanları.



Ben de öğreneyim bilgeliği, hüznü,

Nesneler bana gizemli anlamlarını öğretsin,

Tabiat omuzlarıma yaslanarak,

Açsın bana çocuksu gizlerini.



İşte o zaman, gözyaşlarından, karanlıktan,

Zavallı cahil maziden,

Dostlarımın güzel yüz hatları,

Ortaya çıkar yeniden ve eriyip gider



 

 



Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com