Grup Duhan - Kıyametin Arefesinde - Sözleri

kıyametin arefesinde





  hani  nerde hani insanlık, bi bana mı rastladı zorbalık umarsamazlık,

  boşverdim zaten, ölümü bekler oldum tez elden , ölüm gelsin diye dualar hep dilden,

  alın canımı artık benden, sevinememki dünyayı bile versen

 

kötülerlemi yattım kalktım, ben hayvanları insan mı sandım, hani insanlarda vicdan vardı,

biri bana bunu anlatmalıydı, hayat sahnesinde koşarken durdurmalıydı, yada uzaktan birşeyler fısıldamalı, 

yokyok bunu bana anlatacak insanda kalmadı, yanyana geçerken bile durupta bakan olmadı, umursamadığım zaman vardı, ama heptende bırakmadım hayatı, durdurdum zamanı, unuttum kaybolan yılları, seneleri silipte attım kenara, bir paçavra sergisi, önümde uzanan geçmişimin izleri, Ejder baba geçmişte çizerdi rapleri, hiçte unutmadı o verilen sözleri, kıyılarda yürürdü bitirmek için dertleri, şimdi geçmesi gerekirdi, aslında acıları ve çilesi, durupta düşünmesi gerekirmiydi geçmiştekileri, unutmak kolaymıydı senelerini verdiklerini, evet şimdi kaybettim herşeyimi, acılar girdap oldu ben içinde kaybolan,  dertler dağ oldu ben altında yokolan, unutanlar vezir oldu bense unutulan, karşımda olanlar makam aldı bende yolumu, yollar sonsuz oldu ben sonu umursamayan, çekip giderken bakmadım birkez bile, başım eğik gözlerim önümde, adımlar sıklaştıkça kızgınlık çoğaldı, sırtımdan vuran çoğaldıkça umutlar azaldı, insan olan bu kadar azmıydı, yada insan olan biri varmıydı, karşıma çıktımı, yok bu güne kadar sırtımı, sıvazlayan hiç olmadı, yarısı sırttan vurdu, yarısı beni görünce umursamadı koştu, yakal