Mikyas Mon - Medeniyet - Sözleri

	

	

Bir damla yaşa boğuldu ellerim 

Çabalarken süründüm, sertti zemin

Dertti benim en beyaz kederim, terapim



Çıkarın için debelenip yırtık donundan dökülenler

Gölgeler ayazlarında sert tokatı sana heceler

Geceler kızıla boyanıp duaları beklerken 

Umut denizinde koybolan Kolomb , parasız gezer



Silah,cephane,mayın tarlası düşman hattı 

Kuytu köşe bıçak ve sustalıyla daralan alanlar

Kalanlar yarasını temizler ve pansumanla

Diktatörlük kendi ülkesinde insanını satanlar,



Vur emriyle yarasına diken batıranlar

Sizden büyük Allah var,kaide belli diz çök yalvar

Müslümanlar ayaklanırsa , Birlik doğar

Elhamdülillah korku önümüzde  ağlar



İnsanı insan gibi görebilmektir asıl insanlık

Alim olabilmek gerekmez duygularımız  eşittir

Gayri teslim düşüncelerde rahibelik gelenekler

Sıfatlar değişse de kalpten geçenler tek yürekti 

Nakarat



Medeniyet uzuvlara kelepçe Çaresizce düşüncelere gelenek

Elden emeklerle sarf et duygular iki satırda bir dilek hakkı

Örtüşmez hayallere perdeler jön denklemler 

Şiire yönelmez küfürbaz kafiyelerinde yok yok



Unutma geçmişte bıraktıklarını

Hocalık yaparlarken acılarınla sınavdaydın

ortalık toz duman bir taraftan metanet dilekleri

kurşun tetikle birlikte değersiz hareketlendi



Hayali yüksekti mikyasın çorak beyitlerin adı

Çamurdan doğma şehrin ateşle yanan közleri

Nice dir ki okçunun hedef aldığı tahtayı ıskalardı

Karavana diyip marivona çekmekti dertler 



Berene eş ve keşme keş vardiyeler oldu beleş

Yekta safiyetler papağansa yoktu düzen hep

Irmaklar sertleşip vurursa bir an yüzüne

Anlamak istemesende anlaman gerek , gerçek



Karıncalar yuvasına kış örtüsünü bulaştırır

Kredi kartından eksilen limitlerine ağlarsın

Misket boyundaki hayvan düşüncesi bile

Amacını yerine getiren emellere eşit ve kesit



Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com