Turgut Çakır - Tanri Isigi Yagdiran Ey Sanat! - Sözleri

Tanrı ışığı gibi yayılıyordu aramızda

Işığı girince yüreğime titredi gözlerim

Yüreğinde uyuyan bir güzel vardı bilmediğin

Kalemi alınca titredi bütün aşklarım 	

İncittiğin kırdığın

Öfkelendiğin ya da kıskandığın

Ve yaşadığını sandığın

Eski dünyam	

Yıldızların sessizliğinde

Göz göze geldiğin bakışlarda

Yeni dünyanın aşklarında

Zaman tüneli kalbimde duruyordu

Ve sevda şarkısı dinlenmiyordu

Sen hala pınarımdaki suyu bildiğini sanıyordun 

Ruh güzelliğini seviyordum aşka önem verdiğim

Gerçekte doğruydu belki

Sıradan bir aşkla, rastgele bakışlarla başlayıp,

Kalbimdeki gölgeyi aydınlatan, gönül gözlerimi ele geçiren,  

Yıldız olup kök salan bir ışıkla onurlandırıldın

Sen hala erguvan çiçeklerini bilmiyordun erik gözlüm

Ben sende bütün aşklarımı kalbime nakşettim

Anladın belki ama terk ettin beni    

Bütün âşıklar gibi

Beni terk ettin

Kar yağıyordu gittiğinde, ardından,

Senin için opera yazmaya karar vermiştim.

Kar yağıyordu. Seni aradım, yoktun. Kimim kimsem yoktu.

Soyunmuş bir ağacın altında bekledim durdum.



Çünkü ben aşkı düşünüp âşık olan dünyadan geliyordum.



Sanırım opera şarkısı en çok güzelliğinle örtüşüyordu



Yüzündeki güzelliğine dut gözlerinin ışığından



Tanrı ışığı gibi parlayan yüreğindeki denize sığmayan



Gönül gözlerinle gören dünyayla örtüşüyordu    



Buzdağından esen rüzgâr gibi dinmişti kar.



İhtiyar gözlerimle seni gördükçe

Seni daha çok sevmek geldi aklıma.



Önceki sonemde hiç yazmadığım bu şarkı



Sıcacık kalbimin berrak denizinde,



Belki de ilk defa yüzüyordu aşklarım hayatıma.



Yalnız kalınca, bir aşkın sona erdiği günlerde



Gelip giden bir aşk mıydı? Bunu benden başka kim bilebilirdi?



Opera şarkımın notasını buldum sarı yaprağın yanında,



Daha o zaman anlamalıydım dikiş tutmaz bu aşkın kaderini



Aramızda düşman gibi duran zaman tünelini



Daha o gün anlamalıydım rüzgâr gibi geçen aşkını



Rüzgâr gibi geçti demeliydim.



Sonbahar güneşi girince aramıza



Bir garip yalnızlık çöktü geride kalan zamanda



Alplerde uçuşan kelebekler gibi bir şeyler uçup gitmişti



Aşk aynası kırılmıştı artık kalbin kilidi 

  

Ölü denizde yüzüyorduk



Zaman tüneli açılınca solgun güneşe göz kırpan kör gözler gibiyiz



Az sonra sonsuza giden gemiye gömülecek kalbimiz



Opera denizinde sessiz sedasız boğulacağız 



Rüzgâr gibi geçen günlerimizden ne kalacak geriye?



Ne kalacak iki kalpten, solgun erguvan çiçeklerinden başka.



Bu opera erguvan çiçeklerinin olsun diyelim,



Ve aşkı ikinci bahara erteleyelim ey opera!



Tanrı ışığı yağdıran ey sanat!



Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com