MT - Tek Yürektim - Sözleri

tekbir yürektim ayrı bedenlerde hep kendim gibi saklandım kendimden nefret ettim agladım gunahlarımı gözlerinden
ben yanlızlıklara senaryo yazan bir hayattım 25 koca sene sonunda 
uçurum kenarlarında maskemi taktım yüzüme 
yenilecek gücü kalmayanların tarafında savaştım hep beyazdan sallanmadı bayraklarım 
düştüm kalktım yaşadıgımı sandıgım bir yürekdim 
canavarın ellerinde iice uykuya daldım 
aldandım kendi kendime kendi içimde kendimi bulamadan yaşadım her gunumde
the end yazan bir dramdım solmuş bir gül kalbimde taş duvarlara alıştım tek kanalı protez bir kara batuhan anlamsız masalıydım
aglamaya bile alıştım zamanla zaman her derde ilaç olur diye feryadım sert kayalıklarımın enginlerinde 
ruyamda sen sus hiç konuşma diye aglayan garibinin yazdısıydım 

tekbir yürektim ayrı bedenlerde hep kendim gibi saklandım kendimden nefret ettim agladım gunahlarımı gözlerinden
bir duanın yankısıydım gözleri kan çanagı bir hatıranın şarkısıydım yapayanlız tek başına 
dunyayı omuzlarında taşıyan çoçukluğumu hatırladım
 içimi parçaladım zaman zaman ben umutların intaarıydım 
ruyalarımda pranga takılmış mahkumdum 
gardiyanlarımda aynı savaşta farklı çepede savaştıgım dostlarımın çığlıkları hala kulagımda 
bir kibritle yanan fraların mayın tarlalarında yüreğimi bıraktım
 bu hayat tyatrosunda rolumu ezberleyememe yardım et yarab 
canım inan bir mezar taşı soguklugunda harap 
bu kalbi isterdimki baştan yarat diye yalvaranlarında canı acımış olsa 
oysa ben başı elleri arasında küçükbir çakıl taşı soğuğunda ufuga bakıyorum geçen gemilerim hep yasta

tekbir yürektim ayrı bedenlerde hep kendim gibi saklandım kendimden nefret ettim agladım gunahlarımı gözlerinden
dokunsan renkleri bozulur çoçukluğumun aglasam gözleri dolar gururumun
 çıplak ayaklarla arnavut taşlarda annesini bekleyen akşamların güneşe veda etmesiyle uyurdum
elleri pamuk bir kadın uyandırır sanırdım gündüz yeni bir gün yeni bir umut olsa dunyammı değişirdi
dunya biz oldugumuz yerde sakinleştirip dönerdi atlı karınca misali 
annesinin elini bırakmış bir çoçuk sevinciyleyim atlı karıncada şimdi 
akşama kadar dönsem elmaşeker yesem çarpışan arabalara binsem gülecekmiki yüzüm
yürüsem hiç durmamacasına geçicekmiki hüzün 
kuruyapraklarını dökdütüm son yüzüm gözüm özüme döker yaşlarıyla 
şiirlere yazsan yetmez sözüm yıldızım parlar dagılmaz hüzün edasıyla 
tekbir yürektim ayrı bedenlerde hep kendim gibi saklandım kendimden nefret ettim agladım gunahlarımı gözlerinden


Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com