Vladimir Vysotsky - Dobryj Durachina - Çeviri

(Жил был добрый Дурачина..)



Жил-был добрый дурачина-простофиля.

Куда его только черти не носили!

Но однажды, как назло,

повезло

И совсем в чужое царство занесло.



Слезы градом - так и надо

Простофиле!

Не усаживайся задом

На кобыле,

Ду-ра-чи-на!



Посреди большого поля, глядь: три стула!

Дурачину в область печени кольнуло.

Сверху надпись: "Для гостей",

"Для князей",

А над третьим - "Стул для царских кровей".



Вот на первый стул уселся

Простофиля,

Потому что от усердья

Обессилел,

Ду-ра-чи-на...



Только к стулу примостился дурачина,

Сразу слуги принесли хмельные вина.

Дурачина ощутил

много сил,

Элегантно ел, кутил и шутил.



Погляди-ка, поглазей:

В буйной силе

Влез на стул для князей

Простофиля -

Ду-ра-чи-на!



И сейчас же бывший добрый дурачина

Ощутил, что он - ответственный мужчина.

Стал советы подавать,

крикнул рать

И почти уже решил воевать.



Больше, больше руки грей,

Ежли в силе!

Влез на стул для царей

Простофиля -

Ду-ра-чи-на!



Сразу руки потянулися к печати,

Сразу топать стал ногами и кричати:

- Будь ты князь, будь ты хоть

сам господь! -

Вот возьму и прикажу запороть!



Если б люди в сей момент

Рядом были,

Не сказали б комплимент

Простофиле -

Ду-ра-чи-не...



Но был добрый этот самый простофиля:

Захотел издать указ про изобилье.

Только стул подобных дел

не терпел:

Как тряхнет - и, ясно, тот не усидел.



И очнулся добрый малый

Простофиля,

У себя на сеновале -

В чем родили...

Ду-ра-чи-на!

- Bir varmış, bir yokmuş - iyi kalpli bir aptal-avanak varmış.

İblisler onu nerelere götürmemişler ki!..

Ama günlerden bir gün, garez yapar gibi,

Şans ona da gülmüş

Çok başka bir yere yolu düşmüş.



Dolu yağarcasına akmış gözyaşları - müstehak ona,

O avanağa!

Arkadan binme ha

Kısrağa,

Apt-a-a-a-l!



Büyük bir alanın ortasında, bak: üç tane sandalye!

Aptalın ciğeri sızlamış.

Üstünde bir yazı: "Misafirler için",

"Knyazlar için", ve

Üçüncüsünde ise - "Çar soyundan gelenler için"



Birincisine oturmuş

Avanak,

Çünkü iş işlemekten,

Güçsüz düşmüş,

Apt-a-a-a-l...



Sandalyeye oturur oturmaz, bizim aptal,

Hizmetkarlar baş döndüren şaraptan getirmişler.

Aptal hissetmiş ki,

Kuvveti yerine gelmiş,

Seçkin biri gibi yemiş, içmiş ve eğlenmiş.



Bir baksana, bir göz at hele:

Dizginlenemez bir güçle

Knyazların sandalyesine atlayıvermiş,

Avanak-

Apt-a-a-a-l!



Şimdi de, bizim avanak-aptal

Hissetmiş ki - adam-akıllı erkek.

Nasihatlerine başlamış,

Ordu, diye bağırmış,

Neredeyse savaş başlatacak.



Daha çok, daha çok ısıt ellerini,

Gücün yerinde mi?

Atlamış knyazların sandalyesine

Avanak-

Apt-a-a-a-l!



Hemen eli mühre gitmiş,

Ayaklarını yere vura vura ve çığlık çığlığa:

-Knyaz da olsan, Tanrı'nın kendisi de olsan! -

Seni rezil edeceğim!



Eğer o anda birileri

Yanında olsaydı,

Kompliman filan yapmazlardı

Avanağa-

Apt-a-a-a-la!



Ama iyi kalpliydi o avanak:

Bolluk ve bereket için fermanlar yaydı.

Ancak, bu ve benzeri işler için sandalyenin sabrı taştı:

Bir silkelendi - ve göründü ki, üstünde artık kimse yoktu.



Uyandı küçük ve iyi kalpli

Avanak,

Kendi ot ambarında-

Zaten orada gelmişti bu dünyaya...

Apt-a-a-a-l!



Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com